اندام تشکیلات سر میخواهد ولی سر ها متناسب این بدن نیست

شناخت وضع موجود و تحلیل مشخص از شرایط مشخص جزئی لاینفک از حرکت هر نیروی سیاسی می باشد ، در این صورت است که راه کار های مناسب پیش از وقوع و روش های هدفمند در لحظه مناسب و پیش گیری از قرار گرفتن در کوچه ی بن بست امکان پذیر میباشد .
اصلاح طلبان در ایران تجربه برگزاری انتخابات متعددی را داشته اند در مرحله اول و دوم انتخابات ریاست جمهوری سال 84 با اینکه دستگاه اجرایی در دستشان بود تقلب گستره ای شکل گرفت که عدم تحلیل و عدم کارشناسی همه جانبه ی آن امر عملا در انتخابات 88 به نقطه ضعف اساسی رهبران اصلاح طلب انجامید ، پیش بینی پیدایش موج سبز با آگاهی از مشکلات عدیده و نارضایتی عمومی از وضع موجود امری چندان پیچیده نبود ، همواره هدایت و به ثمر نشاندن یک حرکت مهمتر از ایجاد آن حرکت است ، چرا که یاس و نومیدی حاصل از شکست بسیار سنگین تر است از تحمل وضع موجود ، بویژه که پدیده ی متحرک یک تشکیلات حرفه ای نیست ، آنها توده های بی شکلی هستند که در شرایطی خاص شکل گرفته اند لذا ازساختاری شکننده و حساس برخوردارند ، و برای حفظ کردن این توده ی شکل گرفته به حرکت های پیوسته و متنوع و امید زا نیاز می باشد .
تجربه ی انتخابات 88 مجددا ما را به بحرانی که در رهبری جنبش های اجتماعی معاصر در ایران وجود داشته است می رساند ، رهبرانی که یا کیلومتر ها از مردم جلوتر هستند و یا کیلومتر ها از آن ها عقب تر ، و اینگونه است که نتیجه ی حرکت هایی که در سطح ملی شکل گرفته است همیشه به عقب گردی حد اقل سی ساله منجر شده است ، نهضت مشروطه ، جریانات سال های 1332 و اتفاق های سال 57 و حوادث روزهای اخیر و خرداد 88 .
شاید خاصیت حبابی حرکت های اجتماعی در ایران و برخوردار نبودن از یک اصالت و عمق شایسته ای که مانع از سینوسی بودن حرکت شود ، روی دیگر سکه ی این ماجرا باشد ، تحول و تطور طلبی یک فرآیندی ست که فعالیت آغازین دارد ولی فعالیت پایانی ندارد ، روشنگری این امر امکان پذیر نیست مگر با بهره مندی از یک تشکیلات سالم و منطبق با خلقیات و روحیات فرهنگ ایرانیان ، برای هدایت و کنترل مردم و متناسب سازی سطح انتظارات آن ها چاره ای جز این نیست !
در این جاست که پارادوکسی ایرانی شکل میگیرد ، یک طرف ضعف و بحران ِ رهبری و طرف دیگر نیاز به سازماندهی و هدفمند سازی مردم ، اندام تشکیلات سر میخواهد ولی سر ها متناسب این بدن نیست ، می گویند رهبران از درون حرکت های اجتماعی بیرون می آیند میکویم حرکت های حبابی مستدام نیست .
چه باید کرد ؟