به حاشیه رفتن

این روز ها شاهد انواع و اقسام تحلیل ها که گاه از گنجه بیرون کشیده شده و گاه از هیجان واحساس زاده شده اند هستیم ، دامن زدن به توهماتی که در بیشتر مواقع همان کسانیکه حرکت های مردمی را مصادره به مطلوب می کنند آن ها را ساخته و پرداخته می کنند آب به آسیاب جناح ضد اصلاحات ریختن است ، اگر حضور و تلاش دولتهایی که منافعشان در ایجاد حکومتهای توتالیتر می باشد را یک واقعیت عینا جاری بدانیم که باید بدانیم ، نباید از این اصل علمی غافل شویم که یک تاثیر خارجی زمانی موثر می افتد که اثرش را در درون پدیده اجتماعی و بر روی عناصری از وجوه متضاد آن بگذارد .
بنابراین شناخت دقیق و صحیح گروه ها ، افراد و جریانات داخلی برای تشخیص و انتخاب اقدام صحیح بسیار مهم تر است از کوشش برای یافتن رد پای دولت های خارجی ، حرکت از کل به جزء اگر به عمده کردن نقش بیرونی بیانجامد دچار همان خطایی می شود که جریانات استالینیستی آن را تجربه کرده اند .
اختلافی(دستگیری کارکنان سفارت انگلیس در تهران) که باعث شد 27 کشور اروپایی سفرای ایران را احضار و مواخذه کنند یک دامچاله و آدرس غلط دادن است ، منحرف کردن افکار عمومی از مسئله اصلی (مصادره انتخابات 22 خرداد) و نهایتا به توافق رسیدن روی مسائل فرعی ، سناریوی پیچیده و تکراری است که کمتر به آن پرداخته می شود ، به حاشیه رفتن و پرداختن به آن ، بسیار خطرناک و بی موقع است .